Persoonlijk: Haar doneren aan De Nederlandse Haarstichting

Wie mij persoonlijk een beetje goed kent weet dat mijn haar echt heilig is voor mij. Al jaren heb ik ontzettend lang haar gehad. Mijn haar is echt iets wat bij mij hoorde. Ik sta bekend om mijn flink bos haar wat ondertussen al langzaam tot mijn billen komt. Ik heb altijd geroepen dat ik het nooit 'kort' zou knippen. Het was weer eens tijd voor een knipbeurt want  mijn haar was nog nooit zo lang geweest. Het plan was dan ook om er ongeveer 10 cm af te halen. Normaal zeg ik ook altijd tegen mijn zusje (zij is kapster) dat echt alleen de puntjes er af mogen. Al een tijdje had ik in een mijn hoofd om misschien aan haardonatie te doen. Ik zat er alleen mee dat mijn punten geverfd wat de stichtingen niet accepteren en dat er natuurlijk een flink stuk van mijn haar er af zou moeten. 

Toch besloot ik op dinsdagavond na overleg met mijn zusje dat ik het gewoon ga doen en een stuk van mijn haar ga doneren. Na een bezoekje aan Google kwamen we er achter dat De Nederlandse Haarstichting haar accepteerde dat geverfd is. Voordat ik het wist zou ik de volgende dag om 1 uur al geknipt worden. 

Het moment dat ik de kapsalon binnenkom en in die stoel ga zitten begint het echt spannend te worden. Ik merk dat ik toch wel erg zenuwachtig ben. Wat als ik het niet mooi vind, er gaat toch ruim 20 cm van mijn haar af. Ik kan mij voorstellen dat het voor veel mensen weinig voorstelt, maar voor mij is dit erg veel en een grote stap. Met elastieken in mijn haar geven we aan hoeveel er af zal gaan. Zo kan ik meteen even kijken hoe lang mijn haar nog is als ik bijvoorbeeld een staart wil maken. Op dat momenten worden de zenuwen eigenlijk nog erger. Het klinkt misschien stom omdat het maar 'haar' is, maar voor mij is mijn haar erg belangrijk. Het word meerdere keer nagemeten zodat we zeker weten dat het genoeg is. 

Voordat het allemaal te lang gaat duren zeg ik tegen mijn zusje dat de schaar er maar gewoon in moet. Ondertussen worden er allemaal foto's gemaakt door de collega van mijn zusje zodat alles vast staat. Omdat ik veel en dik haar heb duurt het even om de vlecht er af te knippen. Als ik denk dat ze bijna klaar is met het doorknippen, blijkt ze zelfs nog maar op de helft te zijn. Voordat ik daar te veel over kan nadenken heeft mijn zusje al mijn vlecht in haar handen en is het gedaan. Er is een flink stuk van mijn haar af.

Ik heb de vlecht ook in mijn handen en het voelt heel raar. Door de spanning beginnen de tranen over mijn wangen te rollen. Ik wist dat mijn haar belangrijk voor mij was, maar dit bewees het maar eens hoeveel eigenlijk. Ik had mijn zusje de avond ervoor nog gewaarschuwd dat ik misschien wel moest huilen, maar zei het meer als grapje. Ging toch even anders. Gelukkig zijn het maar een paar tranen en is het al snel voorbij. De gedachte dat ik hier anderen heel erg blij mee kan maken maakt het allemaal goed. Mijn zusje gaat verder aan mijn haar zodat het weer helemaal netjes recht is en een mooi model heeft. Het blijft heel raar om mijn vlecht die eraf is de hele tijd voor mij te zien, maar hoe langer het duurt hoe minder moeite ik er mee krijg dat ik nu een stuk korter haar heb. 

Op bovenstaande foto is uiteindelijk het verschil te zien. In plaats een vlecht van 20 cm af te knippen is het door veel te ruim te meten ruim 30 cm geworden. Veel mensen zullen denken mens wat zeur je je hebt nog steeds heel lang haar. Klopt ik heb nog steeds lang haar, maar voor mijn doen is dit heel erg kort. Het is heel veel jaren geleden dat ik het zo kort heb gehad. Het is dan zeker ook wel erg wennen. Uiteindelijk kan ik zeggen dat ik erg blij ben met het eindresultaat. Ik was erg bang dat ik het niet mooi zou vinden zo kort, maar het staat nu een stuk vlotter. Hoe het was, was echt te veel. Mijn haar is nu een stuk lichter en makkelijker. Met douchen merk ik zelfs dat ik minder producten hoef te gebruiken, het borstelen is makkelijker en een staart maken kost ineens bijna geen moeite meer.

Ik heb het er nu vooral over gehad hoe ik mij heb gevoeld bij dit proces en wat er precies is gebeurd, maar ik wil ook nog aandacht besteden waarvoor ik dit heb gedaan. De Nederlandse Haarstichting gebruikt de haren die gedoneerd worden om er pruiken van te maken voor vrouwen die borstkanker hebben. Dit zegt De Haarstichting er zelf over:

'De Haarstichting wilt financieel minder bedeelde vrouwen met borstkanker steunen bij hun uiterlijke verzorging en zichzelf weer laten zijn. Jaarlijks krijgen maar liefst 15.000 vrouwen de diagnose borstkanker. De Haarstichting laat pruiken maken van de haardonaties die we dagelijks ontvangen, zodat aan deze groep vrouwen de mogelijkheid kan worden geboden om kosteloos een pruik te dragen.'

Veel vrouwen vinden het moeilijk om hun haren te verliezen door hun ziekte. Ik denk persoonlijk dat ik ook heel graag een pruik zou willen als ik in die situatie zou zitten. Ik moest al huilen bij dit 'kleine' beetje wat er af ging. Daarom stelt het eigenlijk ook niks voor om een stuk van mijn haren af te knippen. Er zijn ontzettend veel vrouwen die deze haren kunnen gebruiken voor een mooie pruik. Als ik hier aan denk ben ik blij dat ik er uiteindelijk iemand mee kan helpen. Wanneer je je haar wilt doneren, let dan op de volgende punten van De Nederlandse Haarstichting:

• Alle natuurlijke haarkleuren zijn welkom, geverfd haar ontvangen we ook graag!
• De minimale lengte bedraagt 20 centimeter.
• Het haar droog, schoon en in een staart opsturen.
• Grijs haar kunt u ook doneren aan de Haarstichting.
• Haar vergaat niet, dus als u nog ergens een oude afgeknipte vlecht heeft liggen, maakt u ons daar erg blij mee!

Zoals ik al zei in al het bovenstaande was het een hele stap voor mij om een haardonatie te doen, maar ik ben blij dat ik het uiteindelijk toch heb gedaan. Ik ben blij met het kortere haar en de stichting kan het gedoneerde haar weer goed gebruiken.

Nou heb ik natuurlijk ook wat vragen voor mijn lezers. Hebben jullie ooit zelf aan haardonatie gedaan? Zouden jullie ooit bereid zijn om een haardonatie te doen? Hoe belangrijk is jouw haar voor je?